I. Przepisy wstępne.

1. Tworzy się Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych zwany dalej „Funduszem” według zasad określonych w :
a) ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity Dz.U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą,
b) Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych z dnia 9 marca 2009 r. (Dz.U.  Nr 43, poz. 349)

2. Środki nie wykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok następny.

3. Środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym.

4. Środkami Funduszu administruje pracodawca.

5. Środki Funduszu nie podlegają egzekucji, z wyjątkiem przypadków, gdy egzekucja jest prowadzona w związku z zobowiązaniami Funduszu.

6. Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

7. Odmowa przyznania świadczenia wymaga uzasadnienia i wskazania przyczyn odmowy sfinansowania świadczenia, jednakże nie rodzi roszczeń po stronie pracownika, któremu odmówiono świadczenia.

8. Przyznanie świadczenia z Funduszu odbywa się w drodze decyzji Komisji Socjalnej składającej się z 6 osób – dyrektora, przedstawicieli związków zawodowych, przedstawicieli załogi i Rady Pracowniczej.

II. Przeznaczenie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

1. Środki Funduszu przeznacza się na finansowanie i dofinansowanie:
a)   wczasów profilaktyczno-leczniczych, w tym turnusów sanatoryjnych,
b)   wypoczynku dzieci i młodzieży, odbywanego przez dzieci i młodzież bez uczestnictwa rodziców,
c)   działalności kulturalno-oświatowej,
d)   imprez okolicznościowych,
e)   pożyczek na cele mieszkaniowe,
f)    zapomóg,
g)   opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego,
h)   innych rodzajów świadczeń w miarę posiadanych środków w zakresie objętym ustawą,

III. Osoby uprawnione do korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

1. Ze świadczeń Funduszu mają prawo korzystać:

a) pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę niezależnie od rodzaju umowy o pracę oraz od wymiaru czasu pracy,
b) pracownicy przebywający na urlopach wychowawczych,
c) emeryci i renciści, którzy rozwiązali umowę o pracę w związku z przejściem na emeryturę lub rentę,
d) dzieci osób wymienionych w pkt. a i b), które nie ukończyły 18 lat.

IV. Zasady i warunki przyznawania świadczeń socjalnych.

1. Świadczenia udzielane są na pisemny wniosek osób uprawnionych.

2. Podstawą do przyznania świadczenia stanowi sytuacja materialna i rodzinna pracownika.

3. Osoba uprawniona może korzystać ze środków Funduszy na cele określone w pkt. II podpkt. 1a) – nie częściej niż raz na 3 lata, a na cele określone w podpkt. b) i c) – co roku.

4. Przez dochód rozumie się zgłoszony do opodatkowania dochód pomniejszony o odprowadzone obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, ale przed zastosowaniem wszelkich odliczeń i ulg przewidzianych przez prawo podatkowe.

5. Przy ustalaniu dochodu przypadającego na jednego członka rodziny uprawnionego uwzględnia się: dochody pracownika osiągnięte w WOKiS i poza oraz dochody osiągnięte przez jego małżonka i dzieci (zarówno ze stosunku pracy jak i z innych tytułów).  Przy ustalaniu dochodu uwzględnia się również emerytury, renty oraz świadczenia alimentacyjne.

6. Podstawą określenia dochodu jest oświadczenie pracownika złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń o wysokości osiąganych dochodów w gospodarstwie domowym.

7. W przypadku wątpliwości co do spełnienia kryteriów przyznania świadczeń socjalnych Komisja może uzależnić przyznanie świadczeń socjalnych od przedstawienia dodatkowych, stosownych dokumentów, w szczególności :
a) zaświadczenie z urzędu skarbowego lub roczne zeznania podatkowe potwierdzone przez urząd skarbowy – w przypadku pracowników WOKiS i członków ich rodzin,
b) zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – w przypadku niepracujących emerytów i rencistów WOKiS.

8. W przypadku celowego zatajenia przez uprawnionego źródeł dochodu mających wpływ na przyznanie świadczenia lub jego wysokość, uprawniony traci prawo do świadczeń na okres następnych trzech lat.

9. Pożyczki na cele mieszkaniowe mogą być udzielone na:
a) przystosowanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego do potrzeb osób
o ograniczonej sprawności fizycznej,
b) remont i modernizację lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego.

10. Warunkiem przyznania pożyczki na cele mieszkaniowe jest posiadanie tytułu prawnego do zajmowanego lokalu lub domu.

11. Pożyczka na cele mieszkaniowe, o których mowa nie może przekroczyć kwoty 5.000,- zł.

12. Warunkiem przyznania pożyczki jest całkowita spłata poprzednio uzyskanej pożyczki.

13. Jako zabezpieczenie spłaty pożyczki wymagane jest udzielenie poręczenia przez dwóch pracowników.

14. Pożyczki udziela się na okres nie dłuższy niż 36 miesięcy, a jej spłata następuje w równych ratach miesięcznych.

15. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy osoba zobowiązana do spłaty pożyczki znajduje się w trudnej sytuacji życiowej, pożyczka może być na jej wniosek w całości lub częściowo umorzona. O umorzeniu decyduje Komisja Socjalna.

16. Pracownik otrzymujący pożyczkę zobowiązany jest do wyrażenia pisemnej zgody na potrącenia przypadających od niego rat z tytułu spłaty pożyczki z wynagrodzenia za pracę i zasiłku z ubezpieczenia społecznego.

17. Szczegółowe warunki przyznania i spłaty pożyczek na cele mieszkaniowe zostaną określone w umowie między pracodawcą o pożyczkobiorcą.

18. Zmiany w zasadach przyznawania świadczeń mogą nastąpić tylko w wyjątkowych sytuacjach.

V. Postanowienia końcowe.

1. Regulamin niniejszy uzgodniony został ze Związkami Zawodowymi działającymi w WOKiS.

2. Regulamin wchodzi w życie z dniem  1 grudnia 2010r.